Kada je Josip Broz Tito, da bi predstavio veličinu i snagu nove posleratne države odmah posle Drugog svetskog rata, pokrenuo inicijativu za izgradnju velelepnog hotela u prestonici tada velike Jugoslavije, digla se ogromna prašna. Mnogi su se te 1948. pitali da li nam je potreban hotel za čiju su izgradnju prvobitni troškovi bili procenjeni na dve milijarde i 750 miliona dinara i da li je neophodno da novo zdanje veličinom i lepotom zaseni tek izgrađeni "Metropol" u Bulevaru kralja Aleksandra.
Sada, gotovo osam decenija kasnije, ista inicijativa za izgradnju kompleksa budućnosti. Ono što je pratilo izgradnju "Jugoslavije" jeste i jedna takoreći kafanska priča, a po kojoj je navodno hotel sagra|en zbog primedbe Titovog prijatelja, cara afričke zemlje Etiopije Hajlea Selasija:
- Beograd je veliki i lep grad, ali nema nijedan presti`ni hotel - "zamerio" je navodno car Etiopije svom velikom prijatelju Josipu Brozu Titu prilikom posete Jugoslaviji mnogo kasnije od prvobitne inicijative, tačnije 1961. godine.
BROJKE
- 7 spratova
- 1.500 prostorija
- 23 apartmana
Urbana legenda
Popularna legenda je govorila kako je ta primedba toliko razljutila predsednika tadašnje SFRJ da je istog trenutka naredio da počne izgradnja novog ugostiteljskog objekta po najvišim evropskim standardima u hotelijerstvu. Istina je, međutim, bila znatno drugačija.
Kada je završen hotel "Jugoslavija", bio je to najveći i najmoderniji objekat te vrste u Jugoslaviji. Imao je čak sedam spratova, prateće zgrade, 1.500 prostorija, 23 apartmana, restoran, zimsku baštu, terasu za doručak, kafanu, noćni klub...
Pod istim krovom mesto su našli sadržaji koji su bili presedan za ondašnji Beograd: tu je bio bife automat ekspres, pozorišna i bioskopska dvorana, sala za priredbe, bilijar i društvene igre, muški i ženski frizer, ali i perionica rublja, menjačnica, čak i plaža na Dunavu s pratećim objektima. Bio je to, bez premca, najluksuzniji ugostiteljski objekat, jedinstven u Jugoslaviji. Svoja vrata svečano je otvorio mnogo godina od plana, odnosno 31. jula 1969. godine. Tih godina su se "u pola glasa" prepričavali brojni problemi, prekidi i pauze u izgradnji "Jugoslavije".
KONKURSNA KOMISIJA
Savremeni koncept
Na konkursu za nekadašnji hotel pobedile su arhitekte iz Zagreba Mladen Kauzlarić, Lavoslav Horvat i Kazimir Ostrogović, koji su nastupili ispred Projektnog zavoda Hrvatske. Komisija je njihov rad ocenila kao savremen, koji se savršeno uklapa u novobeogradske trendove tog vremena. Glavni investitor projekta izgradnje hotela, beogradski "Metropol", tražio je kredit od Jugoslovenske investicione banke kako bi se nastavili radovi. Banka je, s druge strane, insistirala na učečću od 50 odsto sredstava kako bi odobrila kredit. U obezbeđivanju neophodnog novca učestvovali su, pored "Metropola", i Skupština Beograda i Republika Srbija.
- Prve muke nastale su već 1948. godine, kada je trebalo da se krene sa izgradnjom. Postavljena je armirana betonska skeletna konstrukcija, ali radovi su zbog izbijanja velike krize u odnosima sa Sovjetskim Savezom brzo prekinuti i nastavljeni tek 1960. godine. U aprilu 1964. je u pravom smislu prekinuta ogromna pauza u izgradnji "Jugoslavije", kada su nastavljeni radovi za završetak velike zgrade - kaže istoričar Branislav Gajić.
Slavne ličnosti
Hotel je potom građen još šest godina, a završni enterijer uredile su beogradske arhitekte Ivan Antić, Mirko Jovanović, Vladeta Maksimović i Milorad Pantović. Jedan od ozbiljnijih problema predstavljalo je rušenje i izmeštanje železničke stanice Zemun, najvećeg kompleksa takve vrste severno od Dunava u to vreme. Ogromna stanica, kroz koju je prolazilo više od 19.000 vozova godišnje, trebalo je da se izmesti iz svih delova grada. Zemun je bio prvi, zatim je na red trebalo da dođe i Glavna železnička stanica u centru Beograda, ukidanje pruge oko Kalemegdana i uz priobalje, i na kraju i stanica Dunav. Taj plan će se ostvariti tek u drugoj deceniji 21. veka.
Najblistavije trenutke hotel je doživeo tokom sedamdesetih i osamdesetih godina. Tada je ušao u anale beogradske istorije 20. veka kao mesto okupljanja brojnih svetski poznatih gostiju. U njemu su boravili predsednici SAD Ričard Nikson i Džimi Karter, nemački kancelar Vili Brant, britanska kraljica Elizabeta, ali i astronaut Nil Armstrong i Baz Oldrin, zatim Tina Tarner, Kevin Kostner, Muamer el Gadafi... Nažalost, onda su tranzicija, NATO bombardovanje 1999. godine, kada je hotel pogođen s nekoliko bombi, i loša privatizacija posle 2000. godine učinili svoje.
biznis.kurir.rs
NE PROPUSTITE
