Starenje populacije danas predstavlja jedan od najvećih uspeha čovečanstva, ali i jedan od najvećih javnozdravstvenih izazova.
Neophodno je istaći da je udeo osoba starijih od 60 godina u porastu i da se taj trend nastavlja sa jedne strane usled opadajuće stope nataliteta, a sa druge strane usled povećanja dužine životnog veka.
Međunarodni dan starijih osoba se u svetu i kod nas obeležava 1. oktobra, a koji je proglasila Glavna skupština Ujedinjenih nacija 1990. godine, s ciljem da se naglasi važnost osiguravanja životnog okruženja koje se može prilagoditi potrebama i sposobnostima stanovnika trećeg doba.
Kakav je položaj starijih ljudi u našoj zemlji, diskutovala je gošća "Pulsa Srbije" Nadežda Satarić, magistar socijalne politike i predsednica Udruženja građana „Snaga prijateljstva“ – Amity.
- Nije kod nas homogena grupacija starijih osoba jer tu spadaju oni koji imaju 65, ali i oni od 105 godina. Dakle, tu spadaju oni koji su rođeni pre Drugog svetskog rata, kada nije bilo obavezno školovanje ženske dece, mnoge su se udale, nisu školovane niti su uplaćivale penziono, pa su samim tim neke od njih ostale bez sredstava za život sada, kada imaju 80 ili 90 godina. U tim godinama je veoma teško raditi, pa čak i obređivati bašticu - započela je Satarić, pa se osvrnula na starije ljude koji su rođeni u nešto organizovanije doba:
- Što se tiče ljudi koji su rođeni nakon Drugog svetskog rata, tzv. bejbi bum generacije, koji su završili i fakultete, karijere, koji su imali sreću i zadovoljstvo da rade na dobrim radnim mestima, koji imaju pristojne penzije i još ako su unuci, praunuci blizu njih, tu nema veće radosti. S druge strane, ako samo jedan bračni drug prima penziju, a žena recimo ne jer je bila domaćica, to je onda klasično sastavljanje kraja sa krajem.
Kurir.rs
NE PROPUSTITE
Bonus video:
